Herfst 2018
Zoals gewoonlijk levert de herfst heel wat nieuwe titels op. Hieronder vind je enkele van de mooiste nieuwigheden op de boekenmarkt.
Een kat speelt met veel plezier met een bolletje wol tot het meisje de wol gebruikt om een trui voor de kat te breien. Dat zint de kat helemaal niet maar als Kat op een dag door de kou naar buiten moet, ziet hij het nut van die verandering in. Daarmee is het verhaal nog niet ten einde: meisje brengt nieuwe bollen wol binnen, maar als ze daarvan een muts en pootwarmers breit, kan kat dat maar matig waarderen. Humoristisch boek met sprekende illustraties dat kleuters vaak zal doen gniffelen.
Grant, J. (2018). Kat is de draad kwijt. Hoe zijn beste vriend een trui werd. Amersfoort: BBNC uitgevers.
Beer houdt zijn huis grondig schoon en houdt het meest van al van beertje. Op een dag ontdekt Beer een spin in huis. Wat een verschrikking! Beer gaat zo wild tekeer wanneer hij de spin probeert te vangen dat Beertje er zelfs een verwonding aan over houdt. Dat moet verzorgd worden. Beer komt aangedraafd met verbandgaas en pleisters en ontsmettingsmiddel en ontdekt dat Beertje al verzorgd werd: de gehate spin heeft met haar spinrag de brokken al terug gelijmd. En dus: eind goed, al goed! De prettige en duidelijke illustraties laten van in het begin zien dat de spin in huis aanwezig is zonder dat Beer het weet. Bovendien geven ze de kijker het gevoel ook slimmer te zijn dan Beer zeker wanneer die het werkelijk te bont maakt bij zijn pogingen de spin te vangen. Heerlijk verhaal in de herfst of wanneer je zelf thuis of in de klas spinnen aantreft.
Grant, J. (2018). Binnen geen spinnen. Amersfoort: BBNC uitgevers.
Grappig verhaal over Finn, een brave, kleine ridder, die altijd doet wat hem gevraagd wordt of het nu gaat om hout halen, tafel dekken of afwassen. Finn doet altijd wat hem gevraagd wordt. Tot hij op een dag een ‘nee-kriebel’ voelt opkomen en op elke vraag ‘nee’ antwoordt. Dan strijkt een gevaarlijke rode draak neer in het dorp. Iedereen verstopt zich behalve Finn. De draak vraagt Finn of die een bed vrij heeft. Hoewel Finn geneigd is ‘nee’ te antwoorden, ontsnapt toch een ‘ja’ uit zijn mond. Gelukkig maar want die ‘ja’ is het begin van een mooie vriendschap én een mooi evenwicht tussen ‘ja’ en ‘nee’ zeggen. Humoristische illustraties waarop je de emoties van de personages duidelijk kan aflezen. Het enige minpuntje is – misschien – het rijm dat wel vlot is maar daardoor ook wel aanleiding tot dreunen kan geven.
Rowland, L. (2018). Deze ridder zegt nee. Haarlem: Gottmer.
Pablo en Mila gaan op avontuur in de jungle. Welke tocht ze ondernemen, wie ze ontmoeten in de jungle en welke avonturen ze meemaken, kun je als kijker/luisteraar zelf bepalen. Want op elke dubbele bladzijde staan enkele regels tekst die duidelijk maken dat de kinderen een beslissing moeten nemen. Mila kiest telkens iets anders dan Pablo. Als lezer/luisteraar/kijker kies je voor wat Mila of wat Pablo voor ogen heeft en op die manier krijg je steeds een ander verhaal. Op een bepaald moment kom je sowieso op het symbool terecht dat je terug naar de startpagina verwijst en dan kan het verhaal – maar dan weer anders – opnieuw beginnen. De illustraties zijn in frisse kleuren uitgevoerd en tonen een heleboel details. De symbolen (voor de keuzes) zijn in zwart-wit uitgevoerd en verwijzen naar tabjes met hetzelfde symbool aan de rechterkant van de pagina. Eerder verscheen een gelijkaardig prentenboek van dezelfde makers Joehoe! Sprookjesprins?.
Misslin, S. (2018). Wohiohio. Wie brult daar in de jungle? Wielsbeke: De Eenhoorn.
De kaft van het boek zet meteen de toon: eend laat duidelijk merken hoe slecht gehumeurd ze wel is. Dat heeft zo zijn redenen: de vijver staat droog en eend heeft niemand om mee te spelen. Toch is eend niet alleen het hoofdpersonage van dit prentenboek. Boven het hoofd van eend zweeft een erg belangrijk grijs wolkje – tweede hoofdpersoon – dat naarmate eend humeuriger en humeuriger wordt ook groter en donkerder wordt en steeds meer plaats inneemt op de bladzijden. Tot de wolk bijna bladvullend, zwart en paars met gele bliksems en donkerblauw wordt en uit elkaar barst met een dubbele pagina heerlijk verkoelende regendruppels tot gevolg. Eindelijk heeft eend haar vijver terug en kan ze heerlijk in de modder spelen. In het boek komen ook andere boerderijdieren voor die eend spelletjes voorstellen maar zonder resultaat. Zonder dit echt te kunnen verwoorden zullen kleuters zich kunnen herkennen in de groeiende boosheid van eend die uiteindelijk uitbarst. Maar het fijne is vooral dat kleuters kunnen zien hoe het daarna weer helemaal goed kan komen.
Dunbar, J. (2018). Moppereend. Rotterdam: Lemniscaat.
Jenni Desmond is met De olifant niet aan haar proefstuk toe. De blauwe vinvis en De ijsbeer, zijn twee prentenboeken die min of meer volgens dezelfde principes gemaakt zijn. In dit prentenboek krijgt een kind dat in een boek over een olifant leest, spelenderwijs informatie over de omvang, het gewicht, de eetgewoontes, het gedrag, … van de olifant. Door deze informatie te verschaffen aan de hand van vergelijkingen bv. met op elkaar gestapelde personenwagens, is de impact ervan veel groter. Op die manier kunnen kleuters zich immers veel beter voorstellen wat de omvang e.d. van zo’n dier is. Levensechte, illustraties in zachte kleuren maken het geheel af.
Desmond, J. (2018). De olifant. Rotterdam: Lemniscaat.
Dit prentenboek wordt gedragen door de tegelijkertijd ingetogen én levendige illustraties van Marjolein Pottie. Met het kleurenpalet van lichtblauw, wit, zwart en rood weet ze een hele wereld van ijs en sneeuw en koude op te roepen. In het verhaal zelf speelt een ijsbeer die niet kan slapen de hoofdrol. Hij trekt er – met zijn dekentje – op uit om raad te vragen aan andere dieren. Na die lange tocht legt ijsbeer zich neer in zijn hol en valt uiteindelijk in slaapt terwijl hij nadenkt over de tips en tricks van de andere dieren. De tekst is af en toe humoristisch maar dat zal de jongste kleuters allicht ontgaan. Oudere kleuters zullen bv. wel begrijpen waarom ijsbeer zich nog net inhoudt om aan eendagsvlieg te vragen wat zijn inslaaptruukje is.
Billiet, B. (2018). De ijsbeer en de nacht. Wielsbeke: De Eenhoorn.
Dit ‘twee-in-één-boek’ is best origineel. Het bestaat uit een echt groot boek waarin grote dieren zijn opgenomen en verder zit een klein boekje over kleine dieren ingenieus in de kaft van het boek verborgen. De grote dieren in het grote boek (ong. 30x40cm) zijn over een dubbele pagina mooi getekend en zijn daardoor best wel overweldigend. Het gaat om allerlei diersoorten: vinvis, nijlpaard, olifant, inktvis, … Per diersoort zijn enkele lijnen bruikbare informatie toegevoegd. De kleine dieren in het kleine boekje zijn ook verzorgd afgebeeld. Je wordt er niet door overweldigd maar door de bruikbare informatie krijg je wel bewondering voor die vele piepkleine beestjes. Denk aan watervlooien, fruitvliegjes, … Op elke bladzijde van beide boekjes is eenzelfde rode bloem te vinden. Wat daarvan de bedoeling is, staat niet verklaard. Mogelijk is de bloem de maat om te zien hoe groot of klein elk dier is.
Cosanti, F. (2018). Het grote grotedierenboek. ‘s Graveland: Fontaine.
Een ode aan boeken en het (voor)lezen. Een draak is wild van boeken; zijn voordeur bestaat uit boeken, hij leest ‘s nachts voor bij het licht van de vuurvliegjes – die volgens draak ook van verhalen houden – en bij het licht van de maan. Dat lukt hem gemakkelijk omdat hij vleugels heeft. Hoewel de verhalen draak warm houden voelt hij zich toch eenzaam en daarom besluit hij op zoek te gaan naar luisteraars. Hij wil zo graag voorlezen maar in het dorp waar hij terecht komt, is iedereen bang van hem. Tot hij op een dag Luna ontmoet, een onverschrokken meisje. Samen vatten ze het plan op een bijzondere boekwinkel te openen. Een boekwinkel op de rug van draak…
Campbell, J. (2018). Vigo’s vliegende boekwinkel. Utrecht: Veltman.
Wolfje – zijn naam zegt het zelf – een wolvenjong, vindt van zichzelf dat hij de wereld aankan. In de praktijk blijkt dat toch wat tegen te vallen. Op een avond geraakt Wolfje tijdens een lange tocht zijn roedel kwijt en blijft alleen achter. Alsof dat nog niet erg genoeg is, zakt hij ook nog door het ijs. Maar gelukkig zijn er veel andere dieren die hem willen helpen. De verschillende dieren zorgen ervoor dat Wolfje terug thuis geraakt. Wat is hij blij als hij zijn moeder terugziet! Kleuters kunnen zich ongetwijfeld sterk identificeren met dit verhaal en de verschillende gevoelens die in dit verhaal spelen: eenzaamheid, angst, vriendschap, vreugde, … Sfeervol geschreven en erg mooi geïllustreerd winterverhaal (de winterkou spat van het boek af!).
Bright, R. (2018). Wolfje wil naar huis. Haarlem: Gottmer.
Het uitgangspunt voor deze verzenbundel die 100 gedichten voor jonge en oudere kinderen bevat is de natuur. Want er is wel erg veel moois te zien en wie goed om zich heen kijkt, kan bij die natuur ook heel wat vragen stellen: Kan de zee ademen zoals wij? Nemen dieren ooit vakantie?
Om de aandacht voor de natuur te stimuleren en antwoord te geven op dat soort vragen zocht Riet Wille een heleboel gedichten bij elkaar bv. van Bette Westera, van Van de Vendel en van nog vele anderen. Uiteraard heeft de auteur ook enkele gedichten van zichzelf opgenomen. Grappige en tegelijkertijd ook sfeervolle illustraties in kleur of zwart-wit maken het geheel af. Met dit boek maakt de samensteller duidelijk hoe belangrijk schoonheid is zowel wat de natuur als wat de taal (poezie) betreft.
Wille, R. (2018). Jij en ik en al het moois om ons heen. Leuven: Davidsfonds.
Jagen op groot wild, geen alledaags thema voor een prentenboek. De auteurs hebben dit echter op een humoristische manier uitgewerkt en slagen er gelukkig in niet te moraliseren. Het verhaal start bij de jager Viktor die erg blij is omdat hij een cheeta heeft geschoten. Maar al vrij snel krijgt de jager wroeging en besluit het goed te maken. Met behulp van het vel van de cheeta vermomt Viktor zich als cheeta en keert terug naar de troep waarvan hij een dier gedood heeft. Aanvankelijk tot grote vreugde van de cheeta’s die menen hun vriend terug te hebben. Tot Viktor op een dag ontmaskerd wordt omdat het pak scheurt en zijn mensenbips te voorschijn komt. Wat dan volgt is een wel erg verrassend einde… Sterk gestructureerd verhaal met kunstzinnige illustraties die de realiteit niet schuwen (een bloedende cheeta bv.). Vergeet niet bij het vertellen te starten bij de schutbladen. Zij vormen een essentieel onderdeel van het verhaal en spreken voor zich.
Jacques & Lise. (2018). Viktor. Kessel-Lo: Van Halewyck.
Toribio is een peuter die zijn ouders geen rust gunt: hij schreeuwt hen ‘s nachts wakker, spartelt vreselijk tegen als het etenstijd is, weigert op het potje te gaan en ga zo maar door. Ze zoeken hulp bij een wat vreemde ‘opvoedingscoach’, mevrouw Meridiaan, die hen een poedertje geeft waarvan ze beweert dat het alle problemen met Toribio zal oplossen. Toribio slaapt de volgende nacht inderdaad heel rustig door maar blijkt de volgende morgen in een kat veranderd te zijn. Bovendien doet die kat alles wat de ouders van Toribio wilden: bordje leeg eten, netjes op de kattenbak , doorslapen, … Daarom lijkt dit boek meer bedoeld voor ouders dan voor kleuters; het helpt hen de opvoedingsmoeilijkheden van een kleuter te relativeren. Wat hebben kleuters dan aan dit tegendraads boek? Mogelijk identificeren ze zich in bepaalde situaties met Toribio en kunnen ze op een meer objectieve manier naar de reacties van hun ouders kijken. Wie bang is dat dit verhaal angst zal oproepen bij kleuters kan altijd aangeven dat de verandering van kleuter in kat van tijdelijke duur is. Het verhaal is ‘ruw’ geïllustreerd wat zich ondermeer uit in het veelvuldig buiten de lijntjes kleuren. Iets wat dit verhaal zelf ook doet.
Isol. (2018). Wat doen we met Toribio? Amsterdam: De Harmonie.
Alles wat ik mooi kan vinden 