Het boek vertelt hoe grootouders en kleinkinderen van elkaar houden doorheen dagelijkse dingen.
Norac, C. & Godon, I. (2007). Mijn opa is een kampioen. Amsterdam: Leopold.
⇒ LESSUGGESTIES ⇐
– Samen met de kleuters van je klas een levende jukebox maken. Noteer in beeldtaal alle liedjes die je kleuters kennen. Tijdens het grootouderfeest mogen de grootouders dan een liedje kiezen dat de kleuters samen zingen.
– Een medaille (karton, dekseltje van glazen yoghurtfles, bierkaartje, …) of een beker (van 2 halve petflessen met de halzen tegen elkaar) knutselen om aan opa/oma af te geven tijdens of na het grootouderfeest. Tijdens ‘de prijsuitreiking’ vertellen de kleuters wat hun grootouders tot kampioenen maakt.
Een kleine jongen vertelt welk beeld hij heeft van zijn oma.
Norac, C. & Godon, I. (2008). Mijn oma is een superster. Amsterdam: Leopold.
Als opa oppast, is het altijd leuk en gebeuren er gekke dingen.
Witvliet, M. & Jansen, M. (2010). Opa, dat mag niet! Zoetermeer: Mozaïek.
Victor Jan Valentijn is vertrouwd met bejaarden, omdat hij naast het bejaardentehuis woont. Hij heeft een favoriete bejaarde mevrouw. Met juf Fina deelt hij al zijn geheimen en hij helpt haar ook haar herinneringen terug te vinden.
Fox, M. & Vivas, J. (1992). Victor Jan Valentijn Vis. Naarden: Middernacht Pers.
⇒ LESSUGGESTIES ⇐
– Kleuters een voorwerp laten meebrengen dat hen herinnert aan hun opa/oma. Ze vertellen in kleine kring het verhaal dat bij het voorwerp hoort. De kleuters die dat willen, kunnen een doos versieren om dat bijzondere voorwerp te bewaren. Later kunnen ze de doos aanvullen met nieuwe herinneringen.
– Samen met de klas een herinneringenboek maken waarin je klasherinneringen verzamelt (foto’s, tekeningen, tickets van een uitstap, briefjes, …).
– Een gelijkaardig boek samenstellen met herinneringen die de kleuters met hun grootouders delen. Ze kunnen het boek aan hun grootouders schenken en het later verder aanvullen.
Zeven kleinkinderen blijven een nachtje logeren bij opa.
Ze spelen leuke spelletjes tot het bedtijd is. Maar één na één belanden de kinderen in het bed van opa omdat ze bang zijn. (Er bestaan nog 3 andere boeken over opa van dezelfde auteur.)
Boonen, S. & Meijer, M. (2011). Met opa in het donker. Hasselt: Clavis.
De twee oma’s van Lucas maken vaak ruzie omdat ze concurreren om voor hun kleinzoon de beste te zijn. Lucas is het geruzie beu en hangt een bordje ‘oma te koop’. Een opa komt aanbellen…
Schacht, L. (2005). Oma te koop. Wielsbeke: De Eenhoorn.
De uitgangsvraag van dit prentenboek is: op wie gelijk ik? De ik-figuur die deze vraag stelt is Tolikrolivaar, het kind van papa Krokovaar (krokodil en ooievaar) en mama Tijgofant (tijger en olifant). Je erft dus altijd een deeltje van verschillende mensen. En zo komen verschillende dieren aan bod. De achtergronden waarin de verschillende dieren functioneren zijn een ander boeiend aspect in dit boek juist omdat die zo verschillend zijn. Denk aan de lucht en het weiland voor de ooievaar en het ondiepe en diepere water voor de krokodil. Verder speelt dit verhaal met taal wat het uitermate geschikt maakt voor de oudste kleuters.
Hoogstad, A. (2016). Mijn oma is een ooievaar. Rotterdam: Lemniscaat.
Het boek vertelt over de onvoorwaardelijke liefde van een kleinkind voor zijn opa, ook als die opa wat in de war is.
Altés, M. (2012). Mijn lieve opa. Antwerpen/Rotterdam: C. de Vries-Brouwers.
Alle soorten oma’s en opa’s komen hier aan bod
in verhalen en in enkele gedichten en liedjes. Vrolijk boek dat de realiteit niet schuwt.
Kuiper, N. & Tijsinger, E. (e.a) (2011). Het grote opa- en omaboek. Vrolijk voorleesboek voor kleinkinderen. Amsterdam: Ploegsma.
Klik hier voor de voorgelezen versie van een van de verhalen!
De ik-figuur in dit verhaal heeft in tegenstelling tot zijn vrienden geen opa’s en enkel 1 oma. Die oma woont in een RVT, negeert hem soms compleet of vergeet hoe hij heet. Dus besluit de ik-figuur opa’s te verzamelen want in dat RVT zijn er genoeg: lange en korte, met en zonder wielen, groentekwekers, dierentemmers, schilders, unieke opa’s, … Het is fijn om zoveel opa’s te hebben met zoveel eigenaardigheden maar uiteindelijk besluit de ik-figuur dat zijn eigen oma hem het liefste is ook al negeert ze me soms volkomen of geeft me een verkeerde naam. Een erg knap geïllustreerd verhaal over de relatie tussen grootouders en kleinkinderen en over verschillen die tussen mensen bestaan.
Wouters, T. (2019). Ik verzamel opa’s. Tielt: Lannoo.
In dit hilarische prentenboek dat behoorlijk wat tekst bevat, maken we kennis met Dirk en zijn drie opa’s. Dirk heeft ook drie oma’s, maar die werden zo gek van de drie opa’s dat ze aan de overkant van de straat zijn gaan wonen. De drie opa’s hebben voor Dirk een krakkemikkige fiets in elkaar gezet. Daarmee moet Dirk naar school. Wanneer Dirk opmerkt dat zijn fiets toch wel erg gammel is, beginnen de opa’s tegen elkaar en tegen Dirk op te scheppen op wat voor vreselijke fietsen zij veel verder naar school moesten. Van vierkante, houten wielen over 1 trapper tot enkel een stang om naar school te hoppen. De reisweg was ook niet van de poes: de hoogste bergen, het meeste sneeuw, zoveel regen dat je een snorkel nodig had en de school lag ellendig ver weg. Zo ver dat je niet alleen erg vroeg moest opstaan maar dat je moest opstaan net voor je naar bed zou gaan. En zo gaat dit heerlijke prentenboek nog een beetje verder in overdrijvingen. De opa’s zien er op zijn zachtst gezegd excentriek uit en nemen een belangrijke plaats in op de illustraties in verschillende formaten. Vier- en vijfjarigen (met of zonder fantasie) zullen hiervan genieten!
Klik hier om de voorgelezen versie te bekijken.
Schutten, J. P. (2015). De beste geweldigste meest fantastische opa’s ter wereld. Haarlem: Gottmer.
Het verhaal vertelt hoe een grote, sterke opa een compleet andere persoon wordt door dementie (omdat hij ‘gaten -in-zijn-hoofd’ krijgt). Op een warme manier toont het hoofdpersonage hoe daarmee om te gaan is.
Crabeels, K. & Godon, I. (2015). Mijn opa is een boom. Tielt: Lannoo.
Nadat haar man gestorven is, blijft Lola alleen achter.
Ze besluit een kat in huis te halen. Lola en de kat kunnen het goed met elkaar vinden. De kat helpt Lola zich alle fijne momenten uit haar leven te herinneren.
Ceseli, J.J. (2006). Lola en de leasekat. Amsterdam: Zirkoon.
Mama geeft Joost de grote rode zakdoek van opa
wanneer opa gestorven is. Die zakdoek roept bij Joost allerlei prettige herinneringen op aan de dingen die hij samen met opa deed. En Joost stelt ook vragen…
Westera, B. & Van Straaten, H. (2010). Een opa om nooit te vergeten. Baarn: De Fontein.
Hoe word je oma en als je dat bent, ben je dan zo oud dat je met Sinterklaas in de kleuterschool hebt gezeten?
Het verhaal vertelt dat een oma ook eerst een baby was en dan een meisje en dan een vrouw die verliefd werd op opa. Het verhaal vertelt ook dat het kan gebeuren als je heel oud wordt, dat je dingen terug vergeet en weer een beetje wordt als een kind dat nog veel moet leren.
Robben, J. & Eyckerman, M. (2012). Josephina. Een naam als een piano. Wielsbeke: De Eenhoorn.
Mare en haar oma zijn de beste maatjes en hebben ontzettend veel plezier in het leven. Tot oma in het ziekenhuis belandt en het enkel nog Mare is die haar begrijpt. In dit verhaal komen zowel levensvreugde
als verdriet aan bod.
Mortier, T. & Vermeire, K. (2011). Mare en de dingen. Wielsbeke: De Eenhoorn.
Luna is het hoofdpersonage van dit boek. Ze stelt 1001 vragen aan haar ouders over haar afkomst. In antwoord daarop ontrafelen haar ouders voor haar en voor de lezers het geheim van afstamming en verwantschap. Zo ontdekt Luna dat ze het product is van ‘heel veel liefde’. De illustraties die dit boek mee bijzonder maken stralen evenveel warmte uit als wat de ouders van Luna haar vertellen.
Wally De Doncker leest zelf een stukje voor: https://www.youtube.com/watch?v=kwqeMKaTLZM.
De Doncker, W. (2017). Ik ben heel veel liefde. Leuven: Davidsfonds – Infodok.
Oma stopt nooit met breien. Haar kleindochter is volledig uitgedost in gebreide kledingstukken en nog stopt oma niet. Gelukkig ziet ze op een dag een reportage over bibberende pinguïns. Onmiddellijk neemt oma samen met haar kleindochter het vliegtuig naar de Zuidpool. Daar breit ze truien voor alle pinguïns, een muts voor de walvis die langs zwemt, een sjaal voor de poolvossen en ga zo maar door. En nog is het niet gedaan. Oma reist met haar tas vol wol de wereld rond om alles en iedereen warmte te geven. Tot het op een dag begint te regenen en de gebreide stukken beginnen te krimpen. Dus moet alles weer uitgehaald worden en daarvoor is er veel hulp nodig. Grappig verhaal over een ondernemende oma die er jammer genoeg met haar brilletje en grijze knoet wel erg stereotiep uitziet
Blyth, R. (2017). Mijn fantastische breiende oma. Mechelen: Baeckens Books.
Alles wat ik mooi kan vinden 