JONGE KLEUTERS
Het echt naar bed gaan een beetje rekken door telkens opnieuw ‘nog een keer’ het verhaal te laten hervertellen, dat is iets wat kleuters zeker herkennen. Het draakje – hoofdpersonage in dit verhaal – is niet anders. Mama vertelt een verhaal over Fred, een draak die niet naar bed wil en allerlei streken uithaalt. Het draakje smeekt en zeurt en krijgt zijn mama zo ver dat ze het verhaal verschillende keren opnieuw vertelt telkens in een iets gewijzigde vorm. Maar uiteindelijk valt zijn mama erbij in slaap. Daar wordt het draakje zo boos van dat hij vuur spuwt en een gat in het boek brandt. Een gat dat wel degelijk ook in de achterkant van het boek zit. Mooi opgebouwde spanningsboog ondersteund door grappige illustraties.
Gravett, E. (2012). Nog een keer! Houten: Van Goor.
Een hardkartonnen aanwijsboek met afgeronde hoeken waarin de peuter zijn eigen leven heel gemakkelijk kan herkennen. Op de linkerbladzijde krijg je een gebeurtenis uit het leven van de peuter: ontbijten, met mama in de boekhandel, in het kinderdagverblijf, … en op de rechterpagina staan illustraties van de voorwerpen die bij dat moment horen. ‘Lezen’ loopt als een rode draad doorheen het boek, bv. papa die de krant leest, de boekhandel, de bibliotheek, een badboek, … Het boek opent met een gedicht van Bart Moeyaert dat ver boven het niveau van de peuters is. Het eindigt met een gedicht van Miep Diekmann dat aan hetzelfde euvel – zij het in mindere mate – lijdt. Voor het overige bestaat de tekst enkel uit de naam van de momenten en de benaming van de voorwerpen. De ondertitel ‘mijn dag in woordjes’ dekt volledig de lading.
Godon, I. (2012). Dag boek, dag zon, dag koek. Tielt: Lannoo.
‘Kom, we gaan een boek lezen’ is meteen de eerste zin van dit verhaal. Het jonge meisje roept haar dierenvrienden er gezellig bij om samen een verhaal te beleven. Wacht! Er ontbreekt nog een vriend … Telkens wanneer het meisje het verhaal wil aanvangen wordt ze onderbroken omdat de groep toehoerders nog niet compleet blijkt. Terwijl de groep steeds groter wordt, valt er ook heel wat te ontdekken op de kleurrijke prenten van dit kartonboekje. Het eenvoudige stapelverhaal kent bovendien een geestig einde dat menig peuter zal weten te bekoren. Dat het verhaal op enthousiaste wijze samen lezen bepleit, is mooi meegenomen. Heel tof boekje voor op de vaste boekenplank van een peuter(klas).
Strasser, S. (2021). Kom, we gaan een boek lezen! Hoorn: Hoogland & Van Klaveren.
Dit prentenboek maakt een stapelverhaal fysiek voelbaar. Wie het opent stoot onmiddellijk op een tweede, iets kleiner boek met een kaft rood met zwarte stippen waarin een lieveheersbeestje een groen boek leest over een kikker. De kikker leest dan weer een oranje boek over een konijn en ga zo maar door. Uiteindelijk is er een reus die met zijn dikke vingers zijn miniboek niet open krijgt en geholpen wordt door alle vorige lezers die nu in omgekeerde volgorde verschijnen. Ten slotte mag je als lezer het prentenboek zelf sluiten. Een charmant geïllustreerd boek waarin heel wat te zien en te beleven valt.
Klausmeier, J. (2015). Doe dit boekje open. Bristol: Book Island.
Bibi is een meisje dat dol is op boeken en elke week een aantal boek ontleent in de openbare bibliotheek. Papa of mama lezen haar elke avond een boek voor. De volgende dag laat Bibi dan haar fantasie de vrije loop en is ze een van de personages uit het voorgelezen boek. Een boek dat kleuters aanzet tot beleving van fantasie in de werkelijke wereld.
Je kan het verhaal online in verschillende talen beluisteren: http://www.bookstart.org.uk/have-some-fun/#/static/bookstart/have-some-fun/activities/lulu_loves_stories.
Kijk ook eens naar: www.schooltv.nl/video/bibi-is-dol-op-boeken-prentenboek-uit-koekeloere.
MacQuinn, A. (2009). Bibi is dol op boeken. Amsterdam: Luister.
Sam, een beginnende lezer wil zijn hond, Bennie, duidelijk maken hoe prettig lezen is. Daarom neemt hij Bennie mee naar de bib maar een hond mag daar niet binnen. Geen nood: terwijl Bennie buiten wacht, zoekt Sam boeken die Bennie zouden kunnen interesseren. Dat blijkt minder eenvoudig dan Sam dacht tot hij een boek over ‘worsten’ aan Bennie toont. Die springt helemaal wild tegen het raam van de bib op en likt dat volledig ‘schoon’. Prettig opgebouwd prentenboek over het plezier dat lezen kan verschaffen.
Koppens, J. (2017). Sam en Bennie op zoek naar een boek. Hasselt/Amsterdam/New-York: Clavis.
Is een boek zonder plaatjes saai of vervelend? M.a.w. is een leesboek saai of vervelend? Wie dit boek voorleest aan kleuters bewijst meteen dat dat niet zo is. Elk woord in het boek moet voorgelezen worden. Als er dus staat ‘Ik ben een aap.’, moet je dat voorlezen ook al is dat helemaal niet waar. Het boek zet aan tot interactie en gebruikt het soort humor waar kinderen dol op zijn. Denk bijvoorbeeld aan een nijlpaard met de naam ‘Poepiekont’. Met dit pleidooi voor lezen en voorlezen is pret verzekerd!
Kijk ook eens naar Wim Helsen die dit boek voorleest: https://www.youtube.com/watch?v=QT_gCuv3WN.
Novak, B.J. (2015). Het boek zonder tekeningen. Tielt: Lannoo.
Alle dieren uit het bos lezen hun kroost een verhaal voor voor het slapengaan, maar vreemd genoeg worden er steeds meer boeken gestolen tijdens het voorlezen. Lisa Langoor wil de boekendief opsporen en ontdekt dat die dief eigenlijk iemand is die verschrikkelijk veel van boeken houdt. Gelukkig vinden Lisa en boekenliefje samen een oplossing, want zoveel mooie verhalen moeten toch voorgelezen worden! In de sfeervolle illustraties valt vooral het gebruik van ‘nachtelijke’ kleuren op.
Docherty, H. (2013). Het boekenliefje. Hasselt/New York/Amsterdam: Clavis.
In dit verhaal is Ridder Leo dol op boeken en helemaal niet dol op vechten. Zijn ouders vinden dat niet oké voor een ridder en sturen hem op pad om een draak te doden. Ridder Leo neemt naast zijn wapenrusting ook enkele boeken mee. En die komen hem goed van pas: eerst weet hij door voor te lezen een griffioen te verslaan. Ook de draak en de trol kan hij overtuigen dat vechten nergens voor nodig is. Leuk verhaal waarin een kleine muis – ridder Leo – het weet op te nemen tegen veel grotere dieren. De illustraties roepen een soort middeleeuwse sfeer op, wat de fantasie van kleuters ongetwijfeld prikkelt. En net zoals het prentenboek ‘Het boekenliefje’ van dezelfde auteur houdt ook dit boek een pleidooi voor voorlezen.
Docherty, H. (2016). De ridder die niet wilde vechten. Hasselt/New York/Amsterdam: Clavis.
Ezel zit tegenover Aap die een boek op schoot heeft en leest. Ezel stelt voortdurend vragen als ’Hoe scrol je naar beneden? Heb je een wachtwoord nodig? …’ Kortom, een heleboel vragen die duidelijk maken dat Ezel ‘computerwijs’ is, maar van lezen geen kaas heeft gegeten. Aap blijft onverstoorbaar antwoorden ‘Het is een boek’ en toont ten slotte een stukje tekst aan Ezel. Die vindt dat eerst maar raar, maar begint dan verwoed te lezen. De illustraties maken op een prettige manier in kleine details duidelijk welke emoties spelen bij de lezende Aap en de ongeduldige Ezel. Het boek brengt mooi in kaart dat zelfs in digitale tijden lezen een boek erg boeiend blijft.
Smith, L. (2010). Het is een boek. Amsterdam: Lemniscaat.
OUDERE KLEUTERS
In dit prentenboek waarin kleuters actief betrokken worden, bijvoorbeeld bij het in slaap wiegen van de krokodil, vind je geen hervertelling van H.C. Andersens ‘Het lelijke eendje’. Integendeel, een grote krokodil neemt vanaf de tweede bladzijde steeds meer plaats in en begint letters, woorden en zinnen op te eten. Gelukkig steekt een klein eendje daar een stokje voor! De krokodil is daarover zo boos dat hij uit het boek wil verdwijnen en zich – letterlijk – door de achterkaft heen bijt. Humoristisch prentenboek waarin het Klein-Duimpjes-motto ‘Wie niet sterk is moet slim zijn’ een leuke invulling krijgt.
O’byrne, N. (2013). Pas op! Dit boek bijt. Haarlem: Gottmer.
Dat boeken je vleugels kunnen geven, weet iedereen die van lezen houdt. In dit verhaal wil een kleine jongen, Lucas, echt vliegen. Telkens wanneer hij een geschenk mag kiezen, wil hij vleugels. Maar daarmee écht vliegen lukt hem natuurlijk niet. Tot zijn mama hem op een dag een boek geeft en zegt: ‘Er zijn ook andere manieren om te vliegen, Lucas.’ En dat klopt, want hoe meer Lucas leest, hoe meer hij ontdekt en te weten komt. Zowel echte werelden als fantasiewerelden gaan via boeken voor hem open. Lucas vindt het heerlijk en weet van geen ophouden. Hij verslindt hele bibliotheken en de berg boeken waarop hij zit om te lezen wordt zo hoog dat er een takel nodig is om hem zijn eten te bezorgen. Zijn boekenberg wordt beroemd en mensen komen van overal om die berg te bewonderen. Het verhaal is leuk geschreven en wordt ook warm in beeld gebracht. De illustraties kunnen inspirerend werken om te dromen over bestemmingen die je al lezend zou kunnen bereiken. Een dergelijk boek laat kleuters stilstaan bij het belang en het plezier van zelf lezen.
Bonilla, R. (2019). De boekenberg. Rijswijk: De Vier Windstreken.
Konijn verveelt zich te pletter tot hij Wolf die zich als bibliothecaris voorstelt, ontmoet. Wolf spoort Konijn aan om samen met hem een verhaal te verzinnen. Uiteraard doet Wolf dat in de hoop op een lekker brokje konijnenvlees. Maar dat is buiten Konijn gerekend die zich door zijn fantasie – Wolf zegt steeds opnieuw ‘Gebruik je fantasie’ – uit de hachelijke situatie weet te redden. Die redding krijgt veel aandacht want is te zien op een grote uitklappagina in het boek. Het verhaal zit vol met verwijzingen naar andere sprookjes en de link met Roodkapje kan niemand ontgaan. Verzorgde uitgave met veel leuke details, bv. het luikje dat zich in de achterkaft bevindt en Konijn een ontsnappingsmogelijkheid naar andere (fantasie) werelden biedt.
O’byrne, N. (2015). Gebruik je fantasie! Haarlem: Gottmer.
Een ode aan boeken en het (voor)lezen. Een draak is wild van boeken; zijn voordeur bestaat uit boeken, hij leest ‘s nachts voor bij het licht van de vuurvliegjes – die volgens draak ook van verhalen houden – en bij het licht van de maan. Dat lukt hem gemakkelijk omdat hij vleugels heeft. Hoewel de verhalen draak warm houden voelt hij zich toch eenzaam en daarom besluit hij op zoek te gaan naar luisteraars. Hij wil zo graag voorlezen maar in het dorp waar hij terecht komt, is iedereen bang van hem. Tot hij op een dag Luna ontmoet, een onverschrokken meisje Samen vatten ze het plan op een bijzondere boekwinkel te openen. Een boekwinkel op de rug van draak…
Campbell, J. (2018). Vigo’s vliegende boekwinkel. Utrecht: Veltman.
Bij een wilde achtervolging belanden Vos en Muis via de inleverlade in de bibliotheek. Dat is compleet onbekend terrein voor Vos die voortdurend spreekt over een ‘Piepelotheek’. Muis vertelt over het belang van lezen en hoewel Vos dat niet kan geeft ze hem toch een boek mee over kippen. Vos keert terug en vraagt Muis het boek voor te lezen maar die verwijst hem door naar de luisterboeken. Vos keert opnieuw terug dit keer met een levende kip in zijn muil en de vraag of kippenbotjes slecht zijn voor zijn maag. Muis verwijst hem door naar de encyclopedie en Kip leest daaruit voor tot Vos en Muis in slaap vallen. De volgende morgen zien ze hoe de boer een kookboek met 100 kiprecepten komt ontlenen. Hoe zal dat aflopen? Erg humoristisch prentenboek dat het belang van (voor)lezen echt in de verf zet.
Lorenz, P. (2012). Piepelotheek. Haarlem: Gottmer.
Konijn wil wat meer te weten komen over wolven en ontleent daarom een boek met de gelijknamige titel in de bibliotheek. Al lezend zien we dat een wolf over konijns schouder meeleest en dat die wolf steeds groter wordt en konijn steeds kleiner. Al lezend ontdekt konijn ook dat hijzelf een lekker hapje voor de wolf is. Gelukkig vertelt de auteur erbij dat het maar een verhaal is. Daarna volgt een aanmaning van de bibliotheek om het boek terug te brengen. Bibliotheekkaart, aanmaningsbrief, boekkaart in een boekhoekje, … al deze elementen zijn terug te vinden in het boek. Deze elemente maken het spannende verhaal wel interactief maar ook gedateerd. Kleuters zullen boekkaarten e.d. immers niet meer herkennen in de gedigitaliseerde omgeving die een bib vandaag is.
Gravett, E. (2007). Wolven. Houten: Van Goor.
Wanneer op een dag een boek in de boekenkast van Zoë naar beneden kukelt, valt de boze wolf eruit. In Zoë’s kamer is een kat en daar is de kleine getekende wolf vreselijk bang voor. Dus probeert hij zich in andere boeken te verstoppen maar hij is nergens welkom. Tot hij in een boek met een bos terechtkomt. Daar voelt hij zich prima. Zeker als hij in het bos Roodkapje ontmoet… Leuk ogend prentenboek in verschillende tekenstijlen – afhankelijk van het boek waarin wolf een plaatsje probeert te vinden – en een humoristische rol voor de wolf die helemaal niet zo boos blijkt te zijn als veel verhalen hem voorstellen.
Robberecht, T. (2015). De wolf die uit het boek viel. Hasselt/New York/Amsterdam: Clavis.
Opnieuw een boek dat een pleitbezorger is voor het gebruik van de openbare bibliotheek. Koen Konijn houdt zoveel van boeken dat hij ze steelt uit boekenkasten. Wanneer hij op een dag een boek steelt van het jongetje Arthur, een menselijke boekenliefhebber, wil die het er niet bij laten. Achtergelaten slablaadjes brengen hem op het spoor van de dief. Geen enkele volwassene gelooft het verhaal van Arthur tot Koen Konijn per ongeluk een boek steelt van een politieagent en betrapt wordt. Dat is het moment bij uitstek om Koen Konijn te laten kennismaken met de openbare bibliotheek waar hij boeken kan ontlenen. Humoristisch en kleurrijk geïllustreerd prentenboek met een aantal verwijzingen naar andere titels – Pippi Langoor, de Hangoorspelen, … – die toch vooral door de volwassenen zullen gesmaakt worden.
MacKenzie, E. (2015). Gezocht: Koen Konijn, boekenboef. Houten: Van Goor.
Harry is zo verslingerd op boeken dat hij ze – letterlijk – om op te eten vindt. Wat begint met het voorzichtig eten van een woord eindigt in een compleet overladen maag vol verslonden boek- en andere geschreven inhouden. Hoe moet het nu verder? De misselijke Harry wil de slimste mens ter wereld worden en wanneer hij boeken letterlijk opeet komt de inhoud ervan rechtstreeks in zijn hersenen terecht. Maar de oplossing is eenvoudiger dan Harry dacht: hij begint gewoon te lezen. Het grappige verhaal is geïllustreerd in een collageachtige techniek. De achterflap waarschuwt ‘Dit boek is niet om op te eten!’, maar er blijkt al een hap uit genomen te zijn.
Jeffers, O. (2009). De ongelooflijk bijzondere boekeneter. Amsterdam: Pimento.
Een wereld van verhalen’ is zonder twijfel een van de mooiste prentenboeken die het afgelopen jaar zijn uitgegeven. Het meisje op de cover ontmoet tijdens een zeiltocht op een zee van woorden een kleine jongen, die er wat treurig bij staat. Ze neemt hem mee op avontuur langs de eindeloos boeiende wereld van verhalen. De lezer ziet hoe de fantasierijke verhalenwereld de kleine jongen bladzijde na bladzijde een kleurrijker en magischer leven bezorgt. De illustraties zijn grotendeels opgebouwd uit tekstfragmenten uit de klassieke jeugdliteratuur. Dat maakt dat dit relatief eenvoudige verhaal bij elke lezing nieuwe ontdekkingen te bieden heeft. Elke boekenliefhebber – ongeacht de leeftijd – zal verheugd zijn met deze prachtige ode aan verhalen. ‘For imagination is free.’
Bekijk ook de trailer bij het boek, je zal het je niet beklagen: https://www.youtube.com/watch?v=vUmUAXPrSZM.
Winston, S. (2016). Een wereld van verhalen. Hoorn: Hoogland en van Klaveren.
Opnieuw een boek waarin verschillende verhalen aan bod komen. Het boek start op een originele manier: wie de bevelen van de koning – het hoofdpersonage in dit boek – volgt, kan op p. 3 het boek al dichtdoen. Want er is nog geen verhaal. De Hofschrijver heeft het verhaal zoek gemaakt en de koning en de hele hofhouding moeten ernaar op zoek. De koning blijft roepen en tieren en volgt ondertussen de borden ‘Volg je neus’ om het verhaal terug te vinden. Ondertussen komen er allerlei sprookjesfiguren langs die door de koning ook resoluut weggezet worden. Wie dit boek wil kunnen volgen met dus wel een beetje thuis zijn in de wereld van de sprookjes.
Lewis, J. (2009). Doe dat boek dicht! Amsterdam: Luister.
Als boekenliefhebber is het Hamlets grote droom om een rol te spelen in een boek. Hamlet gaat naar een auditie, maar zijn talenten blijken niet toereikend. Gelukkig blijkt hij vooral succes te oogsten als hij zichzelf blijft. De dieren in verhaal spelen ook een rol in de boeken die Hamlet leest. Een gezellig voorleesverhaal voor jonge boekenliefhebbers.
Bragadottir, H. (2015). Het boek van Hamlet. Hasselt/Amsterdam/New York: Clavis.
In dit vrolijk geïllustreerde prentenboek houdt de auteur een pleidooi voor een boek als huisdier. De voordelen die dat oplevert worden in rijmvorm beschreven. Op de illustraties valt ontzettend veel te zien.
Staake, B. (2014). Mijn huisdier is een boek. Amsterdam: Rubinstein.
Otto is een beer die in een boek leeft, een ‘boekenbeer’ dus. Hij vindt het heerlijk wanneer kinderen zijn verhalen lezen. Als het huis helemaal rustig is, ‘s nachts bijvoorbeeld, stapt Otto uit zijn boek en verkent de omgeving. Tot de dag waarop het gezin verhuist en het boek achterlaat. Otto moet nu op zoek naar een nieuw huis voor hemzelf en zijn boek. Uiteraard krijgt hier de openbare bibliotheek een rol! Eenvoudig verhaal met weinig tekst en aanlokkelijke illustraties met veel verwijzingen naar de jaren vijftig van de vorige eeuw. (Die zijn dan vooral voor de voorlezers bedoeld.)
Cleminson, K. (2012). Otto de boekenbeer. Antwerpen: De Vries-Brouwers.
Uil vertelt Kameleon een verhaal over vliegen en muggen. Wanneer het afgelopen is, wil Kameleon het nog een keer horen. Uil zegt dat dat niet lukt want dat een verhaal verandert elke keer als je het vertelt. Dus besluiten ze het verhaal neer te schrijven, het mooi te illustreren en het dan naar ‘de boekenfabriek’ van Hond te sturen. Maar Hond wil het verhaal niet uitgeven en ook met een tweede verhaal vangen ze bot. Tot ze een verhaal over ‘worst’ inleveren. Dat wil Hond wel uitgeven. In dit prentenboek kunnen kleuters op een gemakkelijke manier de weg van manuscript tot boek volgen inclusief de verschillende functies die nodig zijn om tot een gedrukt boek te komen.
De Jong, K. (2013). De boekenfabriek. Amersfoort: Bekenstein.
Om te lezen heb je een beetje rust nodig. Buurman ergert zich geweldig aan het lawaai dat zijn buurmeisje maakt terwijl hij zit te lezen. Net op het moment dat de boel lijkt te zullen ontploffen, komt Buurman tot een geweldige oplossing: hij koopt een boek voor zijn buurmeisje. Wat een rust! Tot het geblaf van zijn eigen hond Buurman stoort. Daar weet het buurmeisje wat op: samen met Buurman maakt ze een wandeling met de hond! Mooi samenspel van tekst en sobere illustraties die alle ruimte laten voor fantasie.
Van Biesen, K. (2012). Buurman leest een boek. Wielsbeke: De Eenhoorn.
Peuzel is een soort Koekiemonster dat alles eet wat op zijn weg komt, maar echt verzot is op het eten van boeken. Ook in dit prentenboek krijgen verschillende sprookjes een plaats en knabbelt Peuzel zich er een weg doorheen terwijl hij de sprookjes grondig in de war stuurt. Uiteindelijk komt Peuzel terug in zijn eigen boek terecht maar niet voor lang… Wat dit prentenboek bijzonder maakt, is het feit dat er binnenin andere ingeplakte boeken in verschillende formaten te vinden zijn. In die verhalen speelt Peuzel een rol en hij peuzelt zich uiteraard door die boekjes heen zoals de lezer/luisteraar ook kan zien. De lezer/luisteraar wordt uitgenodigd actief mee op zoek te gaan naar Peuzel en dat zorgt ervoor de kleuters alle details die op de verschillende bladzijden te vinden zijn, grondig zullen bekijken.
Yarlett, E. (2016). Peuzel het boekmonster. Utrecht: Veltman Uitgevers.
In de bibliotheek gelden regels: niet eten, niet rennen, niet schreeuwen of te luid praten. Op een dag wandelt een leeuw de bibliotheek binnen. Hij mag blijven op voorwaarde dat hij zich aan de regels houdt. Voor hem geldt dus: ‘niet brullen in de bieb!’ De leeuw heeft het er erg naar zijn zin: met zijn staart stoft hij de planken af, zijn lijf kan als voorleeskussen dienen en de fluwelen kussens onder zijn poten maken geen geluid op vloer op voorwaarde dat hij zijn nagels intrekt. Dan gebeurt het allerergste: de leeuw brult toch! Gelukkig heeft hij daarvoor een hele goede reden. Tikje ouderwets ogend prentenboek in zachte kleuren dat heel goed de sfeer in een openbare bibliotheek zoals die er vandaag nog veel zijn op het platteland weet te vatten
Knudsen, M. (2006). Niet brullen in de bieb! Haarlem: Gottmer.
‘Er was eens een meisje dat dol was op verhalen. Ze vond het heerlijk zich door de woorden en de beelden te laten meenemen naar een wereld die helemaal van haar was. En om vrienden te worden met iedereen die ze daar tegenkwam.’ Zo begint dit een tikkeltje mysterieuze prentenboek. Het meisje in kwestie krijgt van haar juf een boek te leen en mag het voor een dag mee naar huis nemen. Onderweg verliest ze al de letters uit het boek en dus wacht haar een erg grote teleurstelling wanneer ze het boek opent en enkel illustraties vindt. Gelukkig inspireert de wind haar om te vertrouwen op haar verbeeldingskracht en zelf verhalen te maken. En dat doet ze dan ook… Ook kleuters zullen bij de illustraties van dromerige landschappen en antropomorfe dieren in dit boek hun fantasie aan het werk kunnen zetten.
Zagarenski, P. (2015). Het fluisterboek. Zeist: Christofoor.
Bedoeld voor beginnende lezers is dit boek ook erg geschikt om voor te lezen. Wolf kan niet lezen, maar wil dit niet toegeven tegenover Hond die dat wel kan. Wolf zegt dat hij zijn bril vergeten is en keert dan terug met een zonnebril die hem bij het lezen natuurlijk niet helpt. Telkens opnieuw komt hij terug met een andere bril tot Hond hem een wc-bril aanraadt. Pas dan geeft Wolf toe dat hij niet kan lezen. Hond wil het hem leren maar dat blijkt geen sinecure. Samen besluiten ze dat Hond Wolf dan wel zal voorlezen. De kernboodschap van het boek is: “Wie leest leert”. Ook de illustraties geven dit mee. Ze steken vol met grappige en spannende verwijzingen naar taal en rekenen. In bomen, op wanden, in heggen, op tapijten, … kan je in de illustraties van Marije Tolman cijfers en letters ontdekken.
Vanden Heede, S. (2015). De bril van Wolf. Tielt: Lannoo.
Vader en dochter Tolman gingen samen op reis naar Argentinië en verzamelden hun indrukken in hun nieuwste woordeloze prentenboek ‘Het boek’. Vader Tolman zorgde voor de etsen, dochter Marije voegde er de tekeningen aan toe. Het resultaat is een ode aan lezen en verbeelding. We zien bij de aanvang van het boek een olifant die uit een storm van boeken een exemplaar uitkiest en vervolgens al lezend op stap gaat. De verschillende dieren die zijn pad kruisen, reageren nieuwsgierig, maar maken niet meteen aanstalten om zelf ook te gaan lezen. Pas na een volgende boekenstorm lijkt het tij toch wat te keren… De ogenschijnlijk magere verhaallijn bedriegt. Wie de tijd neemt om het prentenboek meerdere keren te lezen ontdekt de details en mogelijkheden van verbeeldingskracht. Net als de nieuwsgierige dieren moeten we de olifant dus genoeg tijd gunnen om overtuigd te geraken van de kracht van ‘Het boek’. Succes verzekerd.
Bekijk de trailer om een inkijk in ‘Het boek’ te krijgen: https://www.youtube.com/watch?v=a4Dr-upEXTA.
Tolman, M. & R. (2017). Het boek. Amsterdam: Querido.
Jacques en Lise bevestigen de hoge verwachtingen met hun recentste prentenboek ‘Pia’. In geheel eigen stijl brengen ze alweer een fijnbesnaard verhaal dat noopt tot kijken en herbekijken. Pia’s boek – en dat van de lezer – mist een pagina van onschatbare waarde. De queeste naar de ontbrekende bladzijde brengt haar naar verschillende mensen – o.a. een oude soldaat, een zanger en een duiker – die haar pagina niet kunnen teruggeven, maar elk op hun manier zelf ook zoekende zijn en Pia’s hulp kunnen gebruiken. Pia zelf echter heeft enkel oog voor haar eigen vraag en lijkt de noden van de anderen niet te zien. Zoals wel vaker bij Jacques en Lise loopt ook dit verhaal af met een onverwachte wending. Zo blijven ze onze kijk op mensen en de vaak bijhorende veronderstellingen in vraag stellen. Bijzonder hoe ze er keer op keer in slagen om schijnbaar eenvoudige verhalen meerdere dimensies te geven. Die gelaagdheid zien we ook in de illustraties terug. De gestileerde figuren worden voornamelijk in dieprode, beige en donkergroene tinten in beeld gebracht. Het geheel heeft een vintage uitstraling, wat ook heel wat jonge ouders zal aanspreken. En zo zet het jonge koppel weer een stap verder in de ontwikkeling van hun bijzondere oeuvre.
Jacques & Lise. (2021). Pia. Antwerpen: Pelckmans.
Alles wat ik mooi kan vinden 