Axel Scheffler is een meesterlijke dierentekenaar. Dat bewijst hij ook in dit boek over een koe. Klaartje de koe is moe en wil een plekje om te slapen. Dat is niet zo gemakkelijk te vinden op een drukke boerderij. Hij vraagt het aan het paard, maar het antwoord is ‘nee; hij vraagt het aan de kippen, aan de varkens, aan … maar krijgt telkens nul op het rekest. Maar Klaartje blijft zoeken. De tekst (Bette Westera vertaalde) is op rijm en ritmisch wat voor de peuters voor wie dit kartonboek bedoeld is wel fijn is. Er staan telkens vier versregels op de linkerbladzijde met daarnaast op de rechterpagina een illustratie. Onderaan op de rechterpagina is ook een geluidsknop. Wanneer je daarop drukt, hoor je koeien loeien in een natuurlijke omgeving (vogelgekwetter). Daarom staat ook op de cover duidelijk aangegeven: ‘dit verhaal maakt kabaal’.
Scheffler, A. (2021). Klaartje Koe. Haarlem: Gottmer.
Opa Pettson vat het plan op een moestuin aan te leggen: groenten zaaien, aardappelen poten, … Poes Findus vindt dat best. Hij denkt aan het planten van een gehaktballetje. Pettson en Findus gaan rustig zitten en merken plots dat de moestuin helemaal overhoop gehaald werd: door de kippen op zoek naar regenwormen. Dus beginnen ze opnieuw maar nu blijkt het varken van een buurman losgebroken en bij een derde poging staan de koeien van de andere buurman de moestuin te vertrappelen. De koeien terug in hun wei krijgen is een heel gedoe en dat maakt de illustratie met een aantal molenwiekende Pettsons en driftig rondrennende Findussen wel duidelijk. Dan maar een vierde ‘moestuin-poging’… Zoals steeds zijn er op de illustraties een heleboel dingen te zien die de fantasie van de kinderen prikkelen. De prent op de cover biedt al een korte inhoud van het verhaal. Daar zie je immers Pettson en Findus die achter kippen jagen, het varken proberen wegduwen en staat er ook een koe op de achtergrond. Opnieuw een echt grappig en heerlijk voorleesverhaal over twee personages die niet genoeg avonturen kunnen beleven.
Nordqvist, S. (2014). Gekakel in de moestuin. Leuven: Davidsfonds.
Op een boerderij waar koeien kunnen fietsen en op hun handen lopen, is Nellie de koe erg ongelukkig want ze heeft niks speciaals. De kippen hebben medelijden met haar en broeden een plannetje uit. De volgende morgen ligt er naast Nellie een zwart-wit gevlekt ei. Nellie is dolgelukkig, de boer en de boerin zeer verbaasd. De pers komt er aan te pas en Nellie verschijnt in alle kranten. Dat zint de andere koeien niet. Ze zeggen dat Nellie dat ei niet gelegd heeft maar kunnen het niet bewijzen. Nellie broedt het ei uit. Op een morgen breekt het ei open en komt een bruin kuiken tevoorschijn. De andere koeien denken het bewijs te hebben gevonden tot … het kuiken ‘boe roept. Leuke illustraties met koeien die er erg aaibaar uitzien en grappige tekst vormen samen een prentenboek dat vaak herbekeken kan worden.
Kijk zeker naar het animatiefilmpje dat de Nederlandse schooltelevisie van dit prentenboek maakte: Schooltv: De koe die een ei legde – Prentenboek uit Koekeloere.
Cutbill, A. (2008). De koe die een ei legde. Rotterdam: Lemniscaat.
Kee is een avonturier: ze houdt van fantaseren en gaat ook op zoek naar nieuwigheden in en buiten haar omgeving. Haar zussen vinden al dat dromen maar niets en geloven geen van de verhalen die Kee meebrengt na haar avonturen. Tot de zussen Kee gaan zoeken om haar definitief terug mee naar huis te nemen … Heerlijk hoe kinderlijke ontdekkingsdrang en nieuwsgierigheid met humor in woord en beeld gevierd worden in dit prentenboek.
Merino, G. (2015). De koe die in een boom klom. Rotterdam: Lemniscaat.
Klaartje is een kalf dat nog veel ontdekkingen moet doen in de wereld. In haar onschuld beledigt ze de stier met vreselijke gevolgen voor de boer, de boerderij en voor de stier zelf. Wanneer er een nieuwe stier op de wei verschijnt, is Klaartje wel voorzichtiger.
Van Oudheusden, P. (2008). De stier met de mooie benen. Wielsbeke: De Eenhoorn.
Bekijk via deze link de voorgelezen versie van dit verhaal.
De boevrouw, de boeman en de boebaby wonen met kat en hond en omringd door vleermuizen en andere akelige dingen in een griezelhuisje aan het Rilmeer in de Bibberbergen. Het leven zou er best aangenaam zijn moest de boevrouw niet zo schrikachtig zijn. Werkelijk bij alles slaakt ze een door merg en been snijdende gil. Boeman heeft er genoeg van en besluit telkens hij zijn vrouw roept of telkens hij wil laten weten waar hij zich bevindt, gewoon ‘Boe’ te zeggen – zoals een koe – want daarvan schrikt mevrouw niet. Dat helpt, alleen antwoordt de boevrouw telkens ook met ‘Boe’ en er wordt zoveel ‘Ge-boe-t’ dat de dieren ervan op de vlucht slaan en mensen niet meer in de buurt van het Rilmeer durven komen. Het Boegezin blijft alleen achter. Maar ook daar is een oplossing voor: Boeman koopt een aantal koeien. Voor hen is ‘Boe’ heel gewoon. Zoals altijd bij de boeken van dit schrijverskoppel zijn de illustraties volledig in lijn met het verhaal. Ook de tekst benadrukt door de lay-out het angstaanjagende met veel ‘Woohoo’ (spoken), ‘Fsss…’ (Wind) en andere akelige geluiden groot en vet gedrukt. Gelukkig dat de koeien met hun geloei de positieve noot blijken te zijn.
Dros, I. (2010). Het boeboek. Amsterdam: Querido.
Eefje, het kalfje, luistert graag naar de sprookjes die mama Koe haar elke avond voorleest uit haar grote sprookjesboek. De sprookjes gaan over dieren en mensen maar nooit over koeien. Op een avond wil Eefje wil een sprookje waarin ze zichzelf herkent. Een koeiensprookje staat echter niet in het sprookjesboek van mama. Dus vraagt Eefje haar er een te verzinnen waarop mama Koe antwoordt: ‘Wie denk je dat ik ben?’ Annie M.G.Koe?’ Dan begint Eefje er maar zelf aan. Ze ondervraagt de boerderijdieren en merkt dat kuikens, de hond en de varkens hun sprookjes hebben. Denk aan ‘De gelaarsde kip’, ‘De drie biggetjes’’, ‘Doornkipje’ … Voor meer sprookjes moet ze naar het grote bos. Daar ontmoet ze de wolf die van sprookjes houdt maar ook van kalfjes … om ze op te eten. Eefje ontsnapt en terug op de boerderij begint ze aan haar sprookje ‘Er was eens een koe…’ Gelukkig dat de ongebreidelde fantasie van de kuikens haar helpt om een heus koeiensprookje te schrijven. Het boekje behoort tot de serie Tijgerlezen (uitgeverij Querido) waarin het leesplezier voor beginnende lezers op de voorgrond staat. Dat leesplezier is in dit boek zeker aanwezig en wordt nog aangevuld door paginagrote én kleine humoristische tekeningen van Marije Tolman.
Lammers, P. (2020). Er was eens koe. Amsterdam: Querido.
Koe en Haas zijn superverschillend wat hun karakter betreft maar ze zijn dikke vrienden én ze wonen in dezelfde wei. Koe en Haas worden bijzonder goed getypeerd: Koe houdt van stil zitten en vol verbazing in de verte staren, de wei is haar wereld. Denken lukt Koe niet zo goed maar daar is Haas dan weer goed in. Net als in avonturen beleven, verspringen, filosoferen over de wereld… Ze hebben het supergezellig samen en praten heel wat af. Het is over die gesprekken en avonturen dat de verschillende verhaaltjes in deze bundel handelen. Over het poortje van de wei dat openstaat, over Koe die Haas redt van de honden die achter Haas aanzitten, over het wedstrijdje ‘om ter langst slapen’ dat ze houden, over trampoline springen … De avonturen die ze beleven lopen altijd anders af dan je verwacht en de gesprekken die ze voeren zijn hartverwarmend. Heerlijke verhalenbundel over vrienden door dik en dun met ook heerlijke tekeningen van Marije Tolman.
Versteeg, I. (2007). Koe en Haas. Rotterdam: Lemniscaat.
Koeiendansdag is de dag waarop de koeien na de winter terug de wei in mogen. Daan baalt ervan dat hij op zo’n dag naar school moet. Maar wanneer hij thuiskomt blijkt er nog genoeg plaats voor allerlei avonturen op en rond de boerderij. Er is een koe verdwenen uit de wei, Daan vindt haar vastgezogen in een modderpoel. Ze moet gered worden en daar helpt Charlie bij. Er wordt nog een kalfje geboren en Daan maakt kennis met Charlie, zijn nieuwe buurmeisje. Prettig geschreven boek met mooie aquareltekeningen die kleuters een goed beeld geven van het leven op de boerderij. Zeker te gebruiken in aanloop naar een bezoek aan de kinderboerderij of na afloop van zo’n bezoek.
Schuurman, K. (2018). Koeiendansdag. Amsterdam: Zin voor zin.
De koe in dit verhaal wil wel eens iets nieuws. In haar wei gebeurt nooit iets en dat is echt wel anders in de rest van de wereld. Dat weet deze koe wel zeker want ze leest de krant. Ze springt in het water dat langs de wei loopt en ontmoet andere dieren die haar uitdagen om dingen te doen die ze nog nooit gedaan heeft. Zo eet ze worteltaart bij het konijn, ontdekt ze dat ze niet onder water kan zwemmen zoals de vis en nog veel meer. Uiteindelijk begrijpt ze dat ze niet eeuwig wil blijven zwemmen en dat ze haar familie en stal mist. Dus leert ze naar huis terug. Het prentenboek is gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van koe Leonarda12 die vorig jaar in juli werd meegesleurd door de Maas en 100 km zwom voor ze door de brandweer uit het water kon gehaald worden. Achteraan in het boek is dan ook beknopte informatie te vinden over klimaatverandering.
Boonen, J. (2022). Hé koe, waar ga jij naartoe? Den Haag: Paagman.
Het prentenboek volgt het leven van Elkje5 van haar geboorte tot ze zelf een kalfje krijgt. Verder geeft het een duidelijk beeld van het leven op een hedendaagse boerderij: de melkmachines, de computergestuurde voederbakken, de machines om het land te bewerken, de stallen schoon te maken, enz. Daarnaast wordt ook veel aandacht besteed aan de melkproductie m.n. de hoeveelheid melk die een koe in haar leven produceert. Op de meeste bladzijde wordt door een Turkse Tortel zijdelings commentaar geleverd. Wie echt in een boerderij geïnteresseerd is komt met prentenboek aan zijn trekken.
Baan, B. (2019). Elkje 5. Het verhaal van de Hazendonkhoeve en ElkeMelk. ElkeMelkStore.
De kaft van het boek intrigeert al: een heleboel koeien worden aan een kabel opgehesen. Ze gaan hoog want ze hangen te bungelen tussen de vogels, de wolken en de vliegtuigen. Zowel de voorste als de achterste schutbladen tonen enkel een nachtelijke sterrenhemel met daarin rondzwevende wezens of ruimtetuigen (?). Dan start het verhaal met het eenvoudige zinnetje: De koeien gaan een toren bouwen en de hele wei helpt mee. Dat zinnetje in een prent over een dubbele bladzijde: een wei aan de rand van een meer met daarachter heuvels – schemerige lucht, 1 enkele boomstam met bovenaan een ooievaarsnest met een ooievaar die met een vogel op haar kop zit te broeden, aan de stam een wasdraad met 2 rode sokken, enkele wasknijpers, 2 vogels en een spinnenweb. Op de stam kruipt een eekhoorn. Verder in de wei: 6 koeien en een kalfje, een gans met haar kuiken, 3 regenwormen die uit de grond komen gekropen, 2 rondvliegende bijen, een pauw die naar de ooievaar op het nest kijkt en een ooievaar (met een vogel op zijn rug) die naar de lucht kijkt op de rug van één van de koeien. En dit is nog maar de eerste prent. De illustraties worden steeds spectaculairder en volgen het verhaal in de tijd. Bv. op een bladzijde zie je een likkebaardende vos die naar de kippen loert, op de volgende bladzijde is de vos verdwenen en blijven er van 1 van de 2 kippen enkele veren over. Of de boom op de eerste bladzijde die sneuvelt op een van de volgende bladzijde omdat de kraan er tegenaan rijdt met enkele hulpeloze ooievaarsjongen en een gewonde koe tot gevolg. De reuze-octopus die uit het meer opduikt waarvan je eerst een arm, verderop een arm en de bovenkant van zijn kop en tenslotte de hele octopus te zien krijgt. Kortom een wemeling van prettige details die je altijd opnieuw in het boek doen kijken. Heerlijk om te zien hoe de koeien met allerlei hulpmiddelen – denk aan een kraan bestuurd door een koe, een heftruck bestuurd door een schaap, een valscherm, een tros ballonnen, een reuze-octopus, een regenboog, luchtballonnen, een raket, …- ‘een toren van koe’ bouwen tot ze werkelijk tussen de vliegtuigen en uiteindelijk in de ruimte terechtkomen. De tekst is summier maar vertelt op rijm waar het op aan komt en speelt af en toe ook taalspelletjes. Ondertussen is de nacht gevallen en komt de boer poolshoogte nemen. Hij vindt het welletjes en sommeert de koeien terug naar de begane grond. En dus is de voorlaatste prent de boer die vanop de wei in de lucht staart, grazende koeien, een in het meer gezonken vliegtuig omstrengeld door de octopus, … en het zinnetje: En in de vroege ochtend staat het vee weer aan zijn zij. Hoewel…’ De laatste prent toont een koe die in de ruimte zweeft. Schitterend prentenboek waarin Pieter van den Heuvel zijn vakmanschap nog meer bewijst dan in zijn vorige bijzondere boek ‘De Verhuisdieren’.
Van den Heuvel, P. (2021). Een toren van koe. Haarlem: Gottmer.
Alles wat ik mooi kan vinden 